Aynı adlı kitap ve sinema filminden esinlenerek yazılan "Küçük Kadınlar" dizisi, beş kardeşin hikayesini anlatıyor. Kardeşlerin bıçkın 'Armi'sini, genç yetenek Hande Soral canlandırıyor.
Hayal edin... Okul servisinizi bekliyorsunuz. Tam önünüzde en sevdiğiniz dizinin servisi duruyor. İç geçirerek arabanın içine bakıyorsunuz. O serviste olup, o sete gitmek; siz de bir oyuncu olmak istiyorsunuz. Birkaç ay sonra katıldığınız televizyon programında oyunculuğunuzu konuşturuyorsunuz. Her şey birkaç ay içerisinde gerçekleşiyor. Oradan açılan bir kapı, ardından bir kapı daha ve perde! Sezonun en sevilen dizilerinden birinde başrollerden birini kapıyorsunuz.
Bu tatlı rüyanın sahibi Hande Soral'ı tanımaya hazır mısınız?
Dizideki Hande, sokakta futbol oynuyor. Erkek gibi bir kız. Kapak çekimimizdeki Hande'yse tüm güzelliği ve tatlılığıyla göz dolduruyor. Röportajımızda bilinmeyen yönlerini, peri masalını ve 17 yaşını anlatıyor.
İlk oyunculuk deneyimin ve başına gelenler, aslında bir peri masalı gibi.
Televizyon önü oyunculuğu olarak, ilk oyunculuk deneyimim. Ama daha önce tiyatro ile ilgilendim. Dersler aldım, oyunculuk kurslarına katıldım, çocuk oyunlarında rol aldım. Oyunculuk hep gönlümdeydi. Lise ve üniversite hayatımda başarılı bir öğrenciydim. Üniversitede psikoloji bölümünü seçtim. Eğitimimin, bilinç altında oyunculuğuma katkısı olmuştur. Psikoloji ile oyunculuk birbirine çok yakın. Üniversiteye girdiğimde hayatımda oyunculukla ilgili hiçbir şey kalmamıştı. Bir gün bir arkadaşımla birlikte Komedi Dükkanı'nı seyretmeye gittik. Tolga Çevik'i zaten çok severdim. Oyunun başlamasını bekliyorduk. Sahneye birilerinin alındığını biliyordum. Arkadaşıma da, "Sahneye birisini alırlarsa ben çıkarım. Bak şaşırma sonra!" dedim. "Titanik" çekiliyor ve bir kıza ihtiyaçları var. Ben de elimi kaldırdım. Sahneye çıktım. Sonuna kadar beraber çektik. Sahneye çıktığımda 'Ses Tiyatrosu'nda olmanın gerginliğini yaşadım. Çok gergin ama mutluydum. Onlar da beni beğenmişler ve görüşmeye çağırdılar.
Ayla Algan'ın öğretmenliğinde ders almaya başladım Plato Film Okulu'nda. Bir süre oyunculuk eğitimi aldım. Dizinin kastını yapan ekip beni görüyor ve görüşmeye çağırıyor. Bu şekilde de "Küçük Kadınlar" başlıyor.
Her şey çok çabuk gelişmiş.
İnanılmazdı. Gözümü açıp kapayana kadar oldu.
Şaşıracak vaktin bile olmadı belki?
Olmadı ama ben tesadüflere ve şansa inanıyorum. Bir gün okula gitmek için servis bekliyordum. Beklediğim yerin önünde de "Bir İstanbul Masalı"nın servis aracı bekliyordu. İçinde oyuncular var. Annemi aradım. "Anne ya! Ben nerdeyim? Niye böyle değilim? Bak oyuncular sete gidiyorlar" dedim. Hep içim gitmiştir oyunculuğa zaten. O kadar çabuk gelişti ki her şey. Bir gün aynı yerden, kendi oynadığım dizinin set servisine bindim!
Çok mutluluk verici bir şey, değil mi?
"Maşallah" diyorum zaten. Her şey rayında gidiyor. O yüzden şaşırmıyorum. Sürpriz gelmiyor. "Böyle olması gerekiyordu ve oldu" diyorum.
Tekrar tiyatro'ya dönmeyi istiyor musun?
Kesinlikle! Çünkü tiyatrodan aldığım zevk çok farklı. Seyircinin karşısında olmak, provaları yaşamak çok farklı bir duygu. O ilk gecenin heyecanı muhteşem. Onu yaşamak isterim. Oyunculuğu sonuna kadar yaşadığım yer, sahne.
Fotoğraflar: Sibel Yılmaz, PPR
Röportaj: Sıla Güven
Haberin devamını Seventeen dergisinin 27. sayısında bulabilirsiniz!
(ALINTI)
Konu: Handenin Seventeen Röportajı(yarısı)[aLıNtI] 
